बेभान झाले मराठे भुरळ घातली तक्ताने ..
महाराष्ट्राच्या नद्या वाहिल्या, काठ भरुन
आमच्या रक्ताने ..
छातीत भडकल्या ज्वाला, गनिमांच्या रक्ताने न्हाला ..
जाऊनी गगनाशी भिडला, होरपळुन काढले सुर्याला ..
औरंग्या सारखा पहाड लोटला छातीनं, लाथ मारुन
पाणीच काढले मराठ्यांच्या जातीनं ..
आभाळापुढं आधिकार गाजविला सह्याद्री पुढे हिमालय
झुकविला ..
भाले करुन गवताच्या पातीला मारुनथाप मांडीला ..
भिरभिरती डोळे गनिम पाहुन हात पिळविती मिशीला ..
आमच्या करारी नजरेला टक्कर नाही जगात
मराठ्यांच्या जातीला ..
आमच्या मातीत येऊन नडला तो आम्ही याच मातीत
गाडला ..
ज्यानं हात लावले मंदिराच्या कळसाला फाडुन फेकले
कोथाळ्याला ..
रन माजविला लाल महल बाटविला खान
कसा पळतांना तोडला ..
अशी कित्येकदा भाल्याची टेभें करुन आग
लावली आभाळाला ..
माय समजतो मातीला वाघच म्हणतात या जातीला ..
स्वताःच रक्त पाजलं आम्हीच तलवारीला
बायकाचं कुंकू पुसून रक्तानं भिजवलं याच मातीला ..
कैकांचा माज उतरवुन सह्याद्रीला साज चढविला ..
No comments:
Post a Comment